donderdag 27 augustus 2015

Wat als je het boek van een van je peers niet zo goed vindt....

Een van de adviezen die je als aspirant schrijver krijgt is om veel te lezen. Vooral veel boeken lezen van schrijvers die je bewondert en boeken die binnen jouw genre vallen.

Om die reden was ik buitengewoon nieuwsgierig naar de nieuwe Poirot. Weliswaar kende ik het werk van Sophie Hannah niet, maar ze werd hoog aangeprezen en ik kende Poirot natuurlijk wel.

Maar wat nou als je het boek van die gevestigde schrijver helemaal niet zo goed vindt. Of wat nou als je niet begrijpt waarom er zoveel te doen is om een boek, terwijl jij het als lezer maar middelmatig (of zelfs onder de maat) vindt. Want hé, wie ben jij nou, jij hebt tenslotte nog nooit een boek gepubliceerd!

Dat overkwam me met de nieuwe Poirot. Ik had er enthousiast over willen schrijven, maar dan had ik moeten liegen. Had je het zelf beter gekund? vroeg mijn schrijversgeweten. En zo ja, hoe had het dan beter gemoeten?

Zodoende nam ik mijn bezwaren eens goed onder de loep. Wát vond ik er niet goed aan? 
Wanneer ik dat duidelijk zou hebben, dan zou ik het ter verbetering van mijn eigen verhaal kunnen gebruiken, in plaats van het gebruiken om het boek van een ander af te kraken. 
Want als ik me erger aan bepaalde zaken bij een ander, dan gaat het vast om punten die ik belangrijk vind in een verhaal. Punten waaraan ik vind dat een goed verhaal moet voldoen. 

Lengte
De Monogram Moorden is zeker 100 pagina's te lang. De redacteur is te vriendelijk geweest. Het hulpje van Poirot heeft een prachtige zoektocht gedaan naar de dominee en zijn vrouw, hij deed interessante ontmoetingen, maar waren die bladzijden noodzakelijk voor het verhaal? Het wekte meer de suggestie dat het van belang was, maar dit bleek uiteindelijk niet het geval. Opvallend genoeg deze stukken van het boek het meest uitgewerkt.
Wees dus kritisch op de hoeveelheid verhaallijnen. Draagt het bij aan het totaalplaatje? Is het een schakel in het geheel, of is het voor de sfeer? Zo niet, laat het weg. 

Waarheidsgetrouwheid van de protagonist
Deze Poirot was niet waarheidsgetrouw. In dit boek dronk hij koffie. Sinds wanneer drinkt Poirot koffie? Poirot is van de tisane. Ook werden zijn eigenaardige karaktertrekken te veel aangezet. Poirot is wel een man die overtuigd is van zijn eigen kunnen, maar hij was beslist niet zo vol van zichzelf in de boeken van Agatha Christie als in dit boek van Sophie Hannah.
Zorg dat je hoofdpersoon een mens blijft en niet een karikatuur. 

Het slot
Poirot staat er om bekend (en meerdere detectives van Agatha Christie en ook Baantjer trouwens) dat hij aan het eind van het verhaal de aanwezigen bij zich verzamelt en vervolgens óf de moord uitlegt óf tegelijk de dader ontmaskert. In De Monogram Moorden neemt de auteur heel erg veel tijd om uitleg aan het raadsel te geven. Het neemt bijna 1/3 van het boek in beslag! Het is een boek op zich. Poirot komt met heel veel informatie waar eerder in het boek niet naar gehint is of is niet in het boek aan de orde gekomen. Als lezer gaf mij dat het gevoel dat ik de puzzel sowieso nooit had kunnen oplossen. Het was ook onnodig complex. Het ging niet om details waarvan ik de betekenis niet eerder had gezien, maar er waren gewoon hele gebeurtenissen die buiten mij als lezer omgegaan waren.
Zorg dat de lezer bij het verhaal betrokken blijft, neem de lezer serieus. 

Titel
In De Monogram Moorden worden de slachtoffers gevonden met een manchetknoop in de mond. Van wie die manchetknopen nu uiteindelijk waren, dat wordt wel uitgelegd. Weliswaar is de weg er naartoe vrij omslachtig en soms vergezocht, maar het wordt wel verklaard. Wat niet verklaard wordt, is waarom de knopen nu juist in de mond gedaan moesten worden.
Ik kreeg het gevoel dat de titel ooit een keer bedacht is, want het allitereert zo lekker en dat er vervolgens een verhaal omheen gesponnen is.
Zorg dat de titel van het boek de lading dekt en zorgt dat het volledig verklaard wordt. 



donderdag 20 augustus 2015

Moord in Blair house langs de meetlat van de 5 formules om de detectives van Agatha Christie op te lossen

Schrijven Online deelde een stuk van de NRC over de 5 formules om de detectives van Agatha Christie op te lossen. 

Wetenschappers hebben geprobeerd een soort wiskundigheid te vinden in de boeken van Agatha Christie. Op 15 september is het 125 jaar geleden dat zij werd geboren.

De 5 formules zijn:

1. Vrouwelijke daders komen terug in verhalen waarin met de auto of per trein wordt gereisd, terwijl mannelijke daders juist terugkomen in verhalen waarin de personages zich per boot of vliegtuig voortbewegen

2. De daders zijn vaak familie van het slachtoffer. Partners doden uit liefde, familieleden hebben andere motieven

3. Mannelijke daders wurgen en als het slachtoffer is doodgestoken of gestikt dan is de dader waarschijnlijk een dokter

4. Als het verhaal zich in een landhuis afspeelt, is er 75% kans op een vrouwelijke dader

5. De vrouwelijke dader wordt opgespoord dankzij een huiselijk voorwerp, mannelijke daders door informatie of logica.

Ik kan mij herinneren dat wetenschappers een keer eerder haar boeken op wiskundig manier hebben geanalyseerd. Er was destijds een reportage over op tv. Ik kan mijn herinneren dat ze hadden ontdekt dat het meest gebruikte woord 'said' was. En dat haar pockets altijd rond de 250 pagina's hadden.

In ieder geval leek het me interessant om mijn manuscript eens tegen tegen meetlat te leggen.

1) Beatrijs en Gertie komen met het vliegtuig. Verder spelen vooral auto's een rol.
Geen check dus.

2) De dader is zeker familie en andere motieven dan de liefde.
Check.

3) En vrouwelijke daders geven vaker vergif?
Geen check.

4) 100% landhuis !
Check

5) Ow jee...hoe zat het nou ook al weer?
Ik moet snel het manuscript checken....

zondag 9 augustus 2015

Naar een nieuw niveau

Het werk aan mijn manuscript ligt een beetje stil.
Nadat een kennis het voor me had gelezen, ging ik vol inspiratie aan de slag met herschrijven, maar het kwam weer stil te liggen. Te weinig tijd, te weinig vertrouwen. En zo ontwijk ik al een tijdje mijn manuscript.
Maar nieuwe tijden zijn aangebroken, mijn verhaal roept me, Beatrijs roept me. Ze wil tot leven gewekt worden. Daarom wil ik de komende tijd me weer richten op het verhaal, nadenken en ondernemen en schrijven. 

Het voelde ook niet meer goed om het verhaal hier op het blog te hebben staan, daarom heb ik alle 165 delen weggehaald. Ik wil het even weer achter de schermen koesteren, voor mezelf, totdat ik vind dat het weer naar buiten kan.

Aan het manuscript werkte ik nauwelijks, maar ik bleef wel heel veel schrijven. Voor Anita's Dagboek, stukken die ik op wilde sturen naar tijdschriften en voor (en samen met) mijn meiden schreef ik een kinderverhaal. Allemaal stukken tekst die ik de moeite waard vind om meer aandacht te geven. Naast het schrijven was ik ook veel aan het lezen over schrijven en het zoeken naar mijn drijfveren in het schrijven. Over die weg, het zoeken en het vinden, daar ga ik vanaf nu meer over schrijven op dit blog. Hiermee hoop ik mezelf de focus te geven voor het afmaken van het manuscript van Moord in Blair House.